Nie pozwoliłaś mi ingerować w nauczanie dzieci, bo przecież robisz to lepiej, masz większą cierpliwość. Ja tylko krzyczę na dzieci, kiedy czegoś nie rozumieją, źle im tłumaczę. Staram się jednak poprawić także w tym aspekcie. No i co dzisiaj mądrego podpowiedziałaś dziecku? Rok 763 to dziesiąty wiek, rok 548 to także dziesiąty wiek. Córka pójdzie do szkoły, dostanie złą ocenę i może koleżanki będą się z niej śmiać. Taka to jakość nauki panuje w naszym domu. Jestem przekonany, bardziej niż pewny, że po rozwodzie, kiedy już zabierzesz dzieci i zaczniesz się spełniać na każdej płaszczyźnie ich nauka będzie dnem. Nie przypilnujesz ich, ja ani tyle. Zapytasz tylko czy zadania są zrobione i wydrzesz po nich pyska, kiedy coś pójdzie nie po Twojej myśli. Mama będzie zabiegana, zapracowana i zajęta układaniem sobie nowego życia, a dzieci będą w czarnej dupie. Z problemami emocjonalnymi, z problemami w szkole i co najważniejsze - z problemami w relacjach. Dzieci będą miały fałszywy obraz prawdziwej miłości, bo przecież mama i tata się rozstali, a tacy z nich porządni katolicy. Nawet nie wiesz jaką krzywdę im robisz, bo nie myślisz o konsekwencjach swojego wyboru. Uciemiężona dotychczas żona potrzebuje przecież odświeżenia swojego życia, zaprowadzenia w nim zmian. Nie życzę Ci, żebyś była w tym nowym życiu szczęśliwa, wręcz przeciwnie. Naucz się ponosić konsekwencje wynikające z wolnej woli i wyborów, które dokonałaś i będziesz dokonywać. Mam nadzieję, że kiedyś przyjdzie czas opamiętania i wtedy zrewidujesz w prawdzie swoje życie oraz dojdziesz do wniosku, który nie przejdzie Ci teraz przez myśl. Łatwiej w dniu 10 listopada 2023 roku było przebaczyć, niż odejść z wszelkimi tego skutkami. Niezależnie od tego, czy kiedykolwiek to przeczytasz, czy będzie to tylko mój pamiętnik na dalsze lata. Przebaczenie to akt woli, pojednanie to tego aktu skutek.
Prowadź mnie, abym do końca swych dni nie wyrzekł się Jej i Ciebie
abym umiał nieść krzyż, który przyjmuję z pokorą
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz