Pan Dołek

Wszyscy znają tego pana. Niegrzeczny, demotywujący, niepożądany i ogólnie ble. Sprawia, że mamy uraz do całego świata, którego jesteśmy wtedy pępkiem za to, czego nie możemy zrozumieć. Taka forma egoizmu w najmniej pożądanym momencie.
Biorąc pod uwagę aspekty fizyczne jesteśmy wtedy słabsi, zniechęceni do jakiegokolwiek działania, nie przejawiamy żadnej chęci do zrobienia czegoś pożytecznego. Zdarza się, że działamy innym na nerwy, przez co wywołujemy kłótnie i zadymy domowe.
Po wizycie Dołka mamy ochotę się napić, przekląć całą swoją książkę telefoniczną, zrobić jakieś głupstwo, zaprzepaścić skrupulatnie osiągane cele.
Jedni krzyczą na cały głos, inni płaczą przed drugim, trzeci korzystają z dobrodziejstwa mamony, jeszcze inni idą spać, albo pochłaniają zawartość lodówki.

Jeżeli Dołek zatrzyma się u nas na dłużej mamy problem i to spory. Niewypędzony w odpowiednim momencie jest przyczyną depresji (która jak wiadomo jest chorobą).
Dlatego trzeba z nim walczyć, trzeba uruchomić wszelkie dostępne siły i obronić się. W trakcie jego trwania wiele zrobić się nie da, dlatego ważna jest profilaktyka.
”Lepiej zapobiegać niż leczyć”
Dobrym sposobem na ominięcie wizyty niepożądanego gościa jest unikanie sytuacji stresowych. Trzeba (w miarę możliwości) wiać jak najdalej od czynników, które mogą osłabić naszą kondycję psychiczną. Ba, trzeba nauczyć się je rozpoznawać, a to może wymagać spoglądnięcia się na swoje dotychczasowe życie, przyzwyczajenia i nawyki.
Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Jednak trafne rozpoznawanie tego, co nas osłabia jest najprostszą drogą w walce z Dołkiem.

Kowalska w utworze Dżemu?
Czemu nie?