Brudy w pępku
Tym mianem określa się włókna i włosy akumulujące się w pępku. Przez wiele lat spekulowano na temat ich pochodzenia, ale dopiero w 2001 roku dr Karl Kruszelnicki[ z Uniwersytetu w Sydney w Australii przeprowadził systematyczne badania, które doprowadziły do zrozumienia tego zjawiska:
- brudy w pępku składają się głównie z włókien z ubioru zmieszanego z komórkami skóry oraz z włosami,
- przeciwnie do początkowych hipotez, brudy migrują do góry (od bielizny), a nie do dołu (z koszul, bluzek czy podkoszulków); ten kierunek jest wynikiem tarcia włosków skóry o majtki,
- kobiety mają mniej brudów w pępku, ponieważ ich włoski są delikatniejsze i krótsze; odwrotnie wygląda sytuacja u starszych mężczyzn, którzy maja ostrzejsze i liczniejsze włosy,
- charakterystyczne niebieskie zabarwienie brudów w pępku jest związane z niebieskimi włóknami często występującymi w odzieży,
- brudy w pępku nie stwarzają żadnego zagrożenia dla zdrowia człowieka.
Za te badania dr Kruszelnicki dostał Nagrodę Ig Nobla w 2002 r.
Graham Barker z Perth w Zachodniej Australii jest wpisany do księgi rekordów Guinnesa jako posiadacz rekordowo brudnego pępka. Barker akumulował brudy przez 20 lat, od 17 stycznia 1984 r. Średnio dziennie akumulował 3,03 mg odpadów. Wbrew wynikom badań dr. Kruszelnickiego, brudy pępkowe Barkera miały kolor czerwony i to pomimo tego, że bardzo rzadko nosił czerwone części garderoby.
Jako maniak i fan Urszuli doczekałem się wreszcie jej kolejnego albumu. Palce lizać, świetny.
Żeby lubić muzykę Urszuli, trzeba ją najpierw pokochać. Zupełnie jak z Akuratem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz