x. Pawlukiewicz

Wiele osób zna go z bardzo popularnej konferencji "Seks - poezja czy rzemiosło?", na której poruszył zagadnienie uprawiania seksu. Ksiądz Piotr Pawlukiewicz jest już niemłodym człowiekiem, w tym roku wybije mu pięćdziesiątka. W genialny sposób udowadnia, że zna problemy życiowe wszystkich z nas. Jego liczne kazania i przemowy trafiły do dziesiątek tysięcy ludzi.
Natknąłem się na niego już dobre dwa lata wstecz i znalazłem stronę, na której jacyś młodzi, zaangażowani ludzie nagrywali i umieszczali homilie wygłaszane w każdą niedzielę o godzinie 15:00 w kościele św. Anny w Warszawie.
Trwają średnio po pół godzinki, a nagrywane są od 2005 roku. Mam ich na dzień dzisiejszy 185 i udało mi się przesłuchać wszystkie. Poleciłbym je nawet niewierzącym, ponieważ x. Pawlukiewicz ma bardzo zdrowe i zdystansowane podejście do życia, nieobce są mu nasze najbardziej skrywane problemy. Pewnie dlatego doczekał się tylu słuchaczy.
Nie będę się bardziej rozwodził nad nim, bo i tak nie przekażę Wam tego, co czuję. Zachęcam do poznania tego człowieka.
http://www.kazaniaksiedzapiotra.pl/

Dziś posprzątałem kapitalnie pokój. Takiego syfu się w nim dopuściłem, że lada chwila zalęgłyby się szczury. Podejrzanym jest, że się jeszcze nie zadomowiły. Wszędzie kable, jakieś prototypy, które sobie tworzyłem, ogólnie to każdy by się złapał za głowę.
Ale już jest czyściuteńko i nawet Kamil Durczok byłby ze mnie dumny.

Na koniec wiersz i piosenki, które za mną chodzą od kilku dni. Rewelacyjne, cud malina po prostu.

Tyle dzisiaj w świecie wojny
Taki byt nasz niespokojny
Z Ciebie życia źródło bije
Chętnie choćby łyk wypiję

Wiem, że kochasz i otaczasz
Wszystkie grzechy nam przebaczasz
Zawsze się trzymajmy razem
Bądź mi Panie drogowskazem

Będę teraz jak kwiat polny
Zawsze piękny, ciągle wolny
Lecz w Twe ręce wciąż oddany
Ojcze, Boże ukochany

Kiedyś jednak dni przeminą
Słońce spadnie, gwiazdy zginą
Dla mnie zrobisz śmierci odwrót
Bym podziwiał rajski ogród